Znajdziecie tu materiały muzyczne, ankiety, zadania, piosenki, teksty i wiele innych treści, które pomogą Wam w ciekawy sposób rozwinąć muzyczne umiejętności i ułatwią nam współpracę ;)
- Poznacie postacie związane z rozwojem rejestrowania i odtwarzania muzyki
- Dowiecie się, w jaki sposób dawniej rejestrowano i odtwarzano muzykę
W dzisiejszych czasach muzyka może towarzyszyć nam wszędzie i o każdej porze, ponieważ korzystamy z przenośnych odtwarzaczy muzyki. Nie zawsze jednak tak było. Jeszcze w XIX w. jedynym sposobem utrwalania muzyki było zapisywanie nut na papierze. Aby posłuchać utworu trzeba było pójść na koncert.
Wszystko zaczęło się od wynalazku Thomasa Edisona - fonografu. Na przełomie roku 1877 i 1878 został po raz pierwszy zarejestrowany dźwięk. Stało się tak dzięki woskowym cylindrom, na których był on zapisany. Niestety, nie kopiowano ich na dużą skalę, a raz zapisany i sprzedany utwór, jeżeli ponownie chciało się go zakupić - trzeba było nagrać raz jeszcze.
Kolejnym wynalazcą, który przyczynił się do rozwoju fonografii był Emile Berliner. Opatentował gramofon, który różnił się od fonografu tym, że zastosowane zostały w nim płaskie dyski (wytwarzane z cynku, twardej gumy i szkła) zamiast woskowe cylindry. Istotnym elementem tego wynalazku było to, że umożliwił przemysłowe kopiowanie dysków.
Kolejnym przełomem była płyta winylowa. Firma CBS-Columbia zaprezentowała nowy rodzaj nośnika, w 1948 roku. Ten wynalazek gwarantował nie tylko nieprzerwane odtwarzanie muzyki, ale również wyższą jakość. Płyta z roku na rok staję się coraz popularniejsza, takie cudeńko i odpowiedni jej odtwarzacz, w swych domach pragną mieć już nie tylko prawdziwi koneserzy muzyki. Niestety, jedną z wad jest to, że to bardzo delikatny sprzęt łatwo ulegający uszkodzeniom.
W 1963 roku narodziła się kaseta magnetofonowa. Znajduje się w niej taśma magnetyczna, która jest nośnikiem zapisanych danych. Pokryta jest drobinkami materiału ferromagnetycznego. Podczas zapisywania, głowica elektromagnetyczna, za pomocą pola porządkuje domeny magnetyczne, a kiedy odczytuję taśmę, to wyłapuję zmiany pola, które powstały z powodu różnego namagnesowania taśmy. Tego typu nośnik był o wiele łatwiejszy w wykorzystaniu, z odpowiednim odtwarzaczem można go było zabrać wszędzie. Wydaję ci się, że to już kompletny przeżytek? Nic bardziej mylnego! Fabryka kaset magnetofonowych w Stanach Zjednoczonych znajduje się w Springfield w stanie Missouri i nadal prosperuje bardzo dobrze!
Przyszedł czas na płytę kompaktową! Jej debiut nastąpił w 1982 roku w Azji i Europie, natomiast w Stanach Zjednoczonych rok później i ten wynalazek był zwieńczeniem wspólnej pracy firm Sony i Philips. Odróżnia się ona tym, od winylowej, że stosuje technologię cyfrową, a co za tym idzie - lepsza jakość dźwięku, większa pojemność, a to wszystko przy mniejszym rozmiarze sprzętu. Dla porównania - płyty winylowe mieściły około 50 minut dźwięku, dodatkowo było podzielone na dwie części, podczas gdy płyta kompaktowa zawierała w sobie 80 minut nieprzerwanej muzyki.
W połowie lat 70 profesor Dieter Seitzer z niemieckiego Instytutu Fraunhofera wymyślił, że opracuje nowy sposób przesyłania dźwięku, dzięki sieci telefonicznej. Niestety, choć profesor miał do dyspozycji odpowiednią technologię, to urząd patentowy uznał, że to nie jest wykonalne. Wezwał na pomoc swego ucznia, Karlheinza Brandenburga, który opracował, w swojej pracy, podstawy znanego nam dzisiaj pliku MP3. W 1986 roku zaczęły się prace aby zrealizować teorie napisane przez Brandenburga, a rok później został stworzony zespół pracujący nad kompresją dźwięku. W 1988 w ramach Standardisation Organisation ISO została stworzona grupa naukowa The Moving Picture Experts Group (MPEG), która miała za cel rozwinięcie podstawowych metod kompresji audio i video. Oficjalna premiera MP3 miała miejsce w 1992 roku, a swoją nazwę uzyskał trzy lata później. Z dotychczasowych wynalazków ten jest najwygodniejszy, ale nie możemy zapominać, że ściąganie plików MP3 z muzyką, to kradzież, na którą skarży się wielu artystów.
Temat: Muzyka elektroniczna Co będziecie dzisiaj robić? - Dowiesz się, jak muzyka zmieniła się wraz z rozwojem techniki i komputera - Poznasz rolę komputera w tworzeniu, nagrywaniu i przetwarzaniu muzyki - Spróbujesz samodzielnie tworzyć muzykę przy użyciu prostego programu komputerowego Wraz z rozwojem technologicznym powstała maszyna, która pierwotnie miała przyśpieszyć liczenie, a dziś trudno jest bez niej obejść się w rożnych dziedzinach życia, także w muzyce. Pojawienie się komputera, bo o nim mowa, zachęciło twórców do eksperymentowania z przekładaniem języka matematycznego na muzyczny i odwrotnie. Zastosowanie komputera w muzyce jest obecnie bardzo szerokie. Może on pełnić funkcję nie tylko odtwarzacza muzyki, ale także studia nagraniowego, urządzenia przekształcającego lub generującego dźwięki, edytora nut, a nawet narzędzia do komponowania muzyki. Sposób pracy kompozytorów zmieniał się przez epoki i dziś duży wpływ na kształtowanie się muzyki współczesnej ma rozwój technologii. W XXI wieku posiadanie komputera jest powszechne i stał się on niezbędnym elementem wyposażenia wielu kompozytorów. Dzięki temu, muzyka naszych czasów jest tak bardzo zróżnicowana i dynamicznie się rozwija.
W związku z tymi zmianami, powstało w muzyce ciekawe zjawisko nazwane muzyką komputerową.
Studio nagraniowe
W studiu nagraniowym panują określone warunki, niezależnie od tego czy nagrywają w nim instrumentaliści, wokaliści czy lektorzy. Do realizacji nagrania potrzebny jest odpowiedni sprzęt (m.in. komputer, odpowiednie oprogramowanie, mikrofony, głośniki) i osoba, która zawodowo zajmuje się nagrywaniem i obróbką dźwięku w studiu nagraniowym, czyli inżynier dźwięku. Podczas nagrywania panuje absolutna cisza, by nie nagrało się dodatkowo nic, co nie jest zaplanowane na nagraniu.
Po udanym nagraniu, materiał (tzw. ścieżki dźwiękowe) zostaje połączony w całość i poddany obróbce (poprawienie głośności, barwy, dodanie efektów specjalnych, takich jak np. pogłos). Komputery zmieniły i unowocześniły pracę w studiu. Dzięki możliwości cyfrowego przetwarzania dźwięków, popularność zyskały np. remiksy i praca didżejów
Główne nurty muzyki najnowszej
Wraz z rozwojem technik komputerowych zmieniały się techniki nagrań, kompozycji, instrumenty, zatem i samo brzmienie muzyki. W oparciu o te zmiany powstało kilka bardzo ciekawych nurtów muzycznych:
Spektralizm polega na tworzeniu muzyki (melodii i harmonii) przy wykorzystaniu spektrum dźwięku. Mianem tym określamy zarówno nurt w muzyce powstały we Francji w latach 70. XX w. (poruszający również współczesnych kompozytorów), jak i technikę opierającą się na konstruowaniu melodii z tonów składowych dźwięku, czyli alikwotów. Przedstawicielami są m.in. Gérard Grisey czy Tristana Murail.
Mikrotonowość wykorzystuje mikrotony, czyli interwały muzyczne mniejsze niż półtony (np. ćwierćtony). Mikrotonowość pozwala odkryć, że oktawa składa się nie tylko z 12 półtonów, ale 31, 53 czy 72 interwałów. Reprezentantem takiej muzyki jest np. Rytis Mažulis.
Muzyka elektroakustyczna powstała na przełomie lat 40. I 50. XX w. i dynamicznie rozwija się do dziś. Polega na komponowaniu syntetycznie wytworzonych lub elektronicznie przetworzonych dźwięków naturalnych, za pomocą komputera, co daje nieograniczone możliwości. Z muzyką elektroakustyczną możemy spotkać się w twórczości Francisco Lópeza.
Nowa złożoność (new complexity) to sprzeciw wobec funkcjonującego w latach 70. I 80 XX w. minimalizmu i odniesień do przeszłości. Wyróżnia się złożonością dźwięków i wielopłaszczyznowością brzmienia. Nowa złożoność nie odrzuca tradycyjnych instrumentów, ale wykorzystuje je do poszukiwania nowych dźwięków (tzw. rozszerzone techniki instrumentalne). Przedstawicielem jest m.in. Richard Barrett.
ZADANIE 1
Korzystając z programu internetowego stwórz własny utwór muzyczny. Utwór zapisać możemy klikając przycisk "SAVE" w prawym górnym rogu. Pojawi się okienko, w którym klikamy "COPY LINK" i ten link należy przesłać do mnie:
- Przypomnicie sobie, jak rozróżniać głosy ludzkie: sopran, alt, tenor, bas - Dowiecie się, jak powstaje głos
Dźwięk posiada szereg cech, które potrafimy rozpoznać bez przyrządów, za pomocą samego słuchu. Są to: wysokość, czas trwania, głośność i barwa dźwięku.
Wysokość dźwięku zależy od częstotliwości drgań. Częstotliwość wzrasta wraz ze zmniejszeniem się fizycznych wymiarów ciała drgającego (np. cieńsza struna, cieńsza płytka metalowa, słup powietrza zamknięty w węższej rurce) oraz przy większym jego napięciu (np. napięcie strun na skrzypcach, błon na kotłach).
Czas trwania dźwięku zależy od długości trwania drgań określonego ciała elastycznego; zależy przede wszystkim od grającego. W niektórych instrumentach wydobyty dźwięk zanika (np. na harfie, fortepianie (bez użycia pedału)) – dla przedłużenia trzeba go ponownie wydobyć.
Głośność dźwięku to subiektywnie postrzegana cecha, umożliwiająca uporządkowanie dźwięków od cichych do głośnych; dźwięki o różnej głośności składają się w utworze muzycznym na jego dynamikę; w zapisie muzycznym głośność (dynamika) jest określana za pomocą umownych znaków graficznych i oznaczeń słownych, np.: forte, piano, crescendo, diminuendo.
Barwa dźwięku to również subiektywna cecha dźwięku odczuwana słuchem, odróżniająca od siebie dźwięki o tej samej głośności i wysokości (wytwarzane przez różne źródła, np.: instrumenty muzyczne, głosy ludzi, ptaków i zwierząt, hałasy maszyn); w muzyce kształtowanie barwy dźwięku w utworze wpływa na kolorystykę utworu.
Muzyka wokalna
Utwór muzyczny jest zwykle przeznaczony do wykonania przez jakiś określony instrument lub zespół, np. skrzypce, fortepian, głos ludzki lub orkiestrę. Nie jest obojętne czy dany utwór zostanie wykonany na ksylofonie, na harfie, przez chór męski czy orkiestrę. Chodzi tu bowiem o wykorzystanie barwy instrumentu i jego technicznych możliwości. Kompozytor bierze pod uwagę cechy danego instrumentu: skalę, barwę dźwięku, ruchliwość, a także sposoby gry.
Najbliższym człowiekowi instrumentem, najbardziej naturalnym jest jego głos. Stąd najpierw rozwija się muzyka wokalna solowa oraz zespołowa, później dopiero instrumentalna.
Jak powstaje głos?
W głosie ludzkim dźwięk powstaje ze złożonego działania szeregu narządów:
tchawica z krtanią i umieszczone w niej więzadła głosowe;
płuca wraz z przeponą (aparat oddechowy);
nasada, tj. znajdująca się nad krtanią jama gardłowa i nosowa (komory rezonansowe) oraz język, zęby i wargi.
Więzadła głosowe posiadają zdolność zbliżania się i rozsuwania, co umożliwia regulowanie (strojenie) głośni. Źródłem dźwięku głosu ludzkiego jest drgający słup powietrza, wprowadzony w drganie podczas przechodzenia przez więzadła. Zmieniający się układ i napięcie więzadeł nadaje głosowi odpowiednią wysokość i dynamikę. Dźwięk przechodząc przez nasadę, wzmacnia się i nabiera odpowiedniej barwy brzmieniowej. Za pomocą mięśni warg, języka i podniebienia głos łączy się z mową, tworząc śpiew.
Temat: Tony i półtony Co będziecie dzisiaj robić? - Nauczycie się posługiwać nazwami: półton, cały ton - dowiecie się, czym jest interwał - nauczycie się rozróżniać odległości półtonu i całego tonu w zapisie nutowym Wiecie już, że gama to skala muzyczna składająca się z ośmiu dźwięków. Ósmy dźwięk gamy jest powtórzeniem najniższego. Gama C-dur składa się z następujących dźwięków: c,d,e,f,g,a,h,c. Dźwięki te posiadają również nazwy solmizacyjne: do, re, mi, fa, sol, la, si do.
Zadanie 1
Zadanie 2
Kształt każdej linii melodycznej zależy głównie od dwóch czynników: zastosowanego rytmu oraz dźwięków różnej wysokości. Dwa sąsiadujące dźwięki dzieli pewna odległość, większa bądź mniejsza. Interwał muzycznyjest niczym innym niż odległością między dwoma dźwiękami. Porównując dwa dźwięki możemy powiedzieć, że jeden z nich jest niższy, a drugi wyższy lub oba są tej samej wysokości.
Tak jak w świecie naturalnym stworzono różne jednostki odległości: milimetr, centymetr, metr, kilometr, tak w świecie muzyki powstał interwał.
Muzyka to bowiem inny świat i nie da się w niej zastosować znanych powszechnie systemów miar. Nie nadają się do tego metry, kilogramy, litry. Tak jak ludzie różnią się wzrostem tak dźwięki różnią się miedzy sobą wysokością. Interwał muzyczny to odległość między dwoma dźwiękami.
Czasami ta odległość jest duża:
a czasami mała:
NOTATKA DO ZESZYTU:
Interwały, czyli różnice między wysokościami dźwięków mają swoje nazwy:
Półtonto najmniejsza odległość (interwał) między dźwiękami. Na klawiaturze fortepianu odpowiada dwóm sąsiadującym ze sobą klawiszom – mieści się między białymi a czarnymi klawiszami lub w dwóch przypadkach między dwoma białymi (tymi, których nie przedziela czarny klawisz).
Cały ton to interwał, który powstaje ze złożenia dwóch półtonów. Zbudowany jest na sąsiadujących ze sobą stopniach gamy.
Temat: Związki muzyki z filmem Co będziecie dzisiaj robić? - Nauczycie się identyfikować rozwój kinematografii z rozwojem dźwięku i muzyki w kinie, - Poznacie funkcje muzyki w niemym kinie - Określicie rolę muzyki popularnej w filmie muzycznym - Posłuchacie utworów muzycznych
Dziewiętnasty wiek to epoka wynalazków, które odmieniły całkowicie kształt kultury i sztuki w kolejnym stuleciu. Jednym z nich był kinematograf skonstruowany w 1895 r. przez francuskich wynalazców, braci August Marie Louis i Louis Jean Lumière. Był on udoskonaloną wersją kinetoskopu Thomasa Edisona, który umożliwiał zapis ruchomych obrazów, ale przeznaczony był tylko dla jednego widza. Wynalazek braci pozwalał na odtworzenie nagrania przed większą widownią. Pierwszy tego typu pokaz miał miejsce 28 grudnia 1895 r., podczas którego odtworzono uznawany za pierwszy w historii film – Wyjście robotników z fabryki. Po filmach ukazujących sceny z życia codziennego, takich jak Wjazd pociągu zaczęto tworzyć krótkie, najczęściej komediowe fabuły. Pierwszym takim filmem był Oblany ogrodnik, autorstwa braci Lumière. W 1897 r., czyli zaledwie dwa lata po wynalezieniu kinematografu, powstało pierwsze studio filmowe Georgesa Mélièsa. Reżyser ten specjalizował się w filmach, które dziś zaliczylibyśmy do gatunków fantasy i science fiction – tworzył niezwykle rozbudowane scenografie, kostiumy, a także niecodzienne, wizjonerskie fabuły. Jego najsłynniejszym filmem pozostaje Podróż na Księżyc. Niestety, z powodu wojny zachowały się zaledwie urywki z tej niezwykłej twórczości.
Znaczenie muzyki w niemym kinie
Wynalazek braci Lumière nie pozwalał na rejestrację dźwięku – przez pierwszych 20 lat kinematografii film pozostawał niemy, a gra aktorska była swego rodzaju pantomimą. Nie oznacza to jednak, że widzowie oglądali pierwsze filmy w całkowitej ciszy. Ogromne znaczenie dla filmu niemego miała muzyka, która często dopowiadała i ilustrowała akcję. Muzyka filmowa w niemym kinie wykonywana była na żywo – początkowo przez improwizujących pianistów, tzw. taperów.
Z czasem taperów zastąpiły większe zespoły, a nawet całe orkiestry. W 1919 r. włoski kompozytor i aktor, Giuseppe Becce, opublikował w Berlinie zbiór muzycznych fragmentów i piosenek dla taperów i zespołów akompaniujących w kinach, tzw. Kinothek, wraz z podziałem na uczucia i sytuacje jakie mają ilustrować.
Początki filmu dźwiękowego – rozwój muzyki filmowej
Twórcom kinematografii zajęło ponad 20 lat znalezienie sposobu by zsynchronizować obraz z dźwiękiem. Kiedy nareszcie nastąpiło to w 1927 r., oblicze kina zmieniło się nie do poznania. Za pierwszy w pełni udźwiękowiony film uznawany jest musical, Śpiewak jazzbandu, choć już we wcześniejszym Don Juanie (również z 1927 r.) pojawił się dźwięk – odgłosy szczęku mieczy, bicie dzwonów itp. – zabrakło jednak dialogów.
Pewnym problemem w początkach filmu było jednoczesne nagrywanie dźwięku i obrazu. Tę sytuację zabawnie ilustruje musical Deszczowa piosenka, opowiadający o początkach kina dźwiękowego i nieoczekiwanych trudnościach, z którymi musiały się zmierzyć gwiazdy niemego filmu.
Z czasem opracowano metodę, by dźwięk nagrywać oddzielnie i synchronizować z obrazem. Stąd w kinie pojawiło się kilka dodatkowych osób, które odpowiadały za dźwięk. Tworzeniem ścieżki dźwiękowej filmu, polegającym na łączeniu w brzmieniową całość dialogów, efektów dźwiękowych, hałasów, muzyki filmowej (czyli z angielskiego sound designem) zajął się sound designer. Specjalista, który decyduje o wyborze muzycznych fragmentów i piosenek oraz doradza reżyserowi we wszystkich kwestiach muzycznych nazywany bywa fachowo music supervisior.
Mamma mia!
La la land
Zadanie 1
Zapisz w zeszycie trzy przykłady współczesnych musicali filmowych.
Od najdawniejszych czasów ludzie chętnie spotykali się przy ognisku i snuli opowieści o różnych przygodach. Przy trzaskającym wesoło ogniu wykonywali muzykę i śpiewali piosenki. Dzisiaj także możemy spędzać miłe wieczory w podobny sposób. Na wakacyjne wyprawy warto przygotować kilka historii do opowiadania przy ognisku, a także zabrać ze sobą instrumenty do wspólnego muzykowania.
Podczas wieczorów spędzanych przy ognisku wykonuje się wiele piosenek. Do najpopularniejszych należą:
Płonie ognisko w lesie
Płonie ognisko w lesie, Wiatr smętną piosnkę niesie, Przy ogniu zaś drużyna gawędę rozpoczyna. Czuj,czuj,czuwaj,czuj,czuj,czuwaj, Rozlega się dokoła. Czuj,czuj,czuwaj,czuj,czuj,czuwaj, Najstarszy druh zawoła.
Przestańcie się już bawić I czas swój marnotrawić. Niech każdy z was się szczerze, Do pracy swej zabierze. Czuj,czuj,czuwaj,czuj,czuj,czuwaj, Rozlega się dokoła. Czuj,czuj,czuwaj,czuj,czuj,czuwaj, Najstarszy druh zawoła.
Przestańcie się już bawić I czas swój marnotrawić; Niech każdy z was się szczerze Do pracy swej zabierze.
Ref.: Czuj, czuj, czuwaj, …
3. Wiatr w lesie cicho gwarzy, Śpią wszyscy, oprócz straży, A ponad śpiących głowy, Rozlega się głos sowy.
Ref.: Hu, hu, hu, hu ,hu , hu Rozlega się dokoła. Hu, hu, hu, hu ,hu , hu Najstarszy druh zawoła.
Płonie ognisko i szumią knieje
Płonie ognisko i szumią knieje, Drużynowy jest wśród nas. Opowiada starodawne dzieje, Bohaterski wskrzesza czas.
O rycerstwie spod kresowych stanic, O obrońcach naszych polskich granic... A ponad nami wiatr szumny, wieje I dębowy huczy las.
Już do odwrotu głos trąbki wzywa, Alarmując ze wszech stron. Staje wiara w ordynku szczęśliwa, Serca biją w zgodny ton.
Każda twarz się uniesieniem płoni, Każdy laskę krzepko dzierży w dłoni, A z młodzieńczej się piersi wyrywa Pieśń potężna pieśń jak DZWON.
Każda twarz się uniesieniem płoni, Każdy laskę krzepko dzierży w dłoni, A z młodzieńczej się piersi wyrywa Pieśń potężna pieśń jak dzwon.
O rycerstwie spod kresowych stanic, O obrońcach naszych polskich granic. A ponad nami wiatr szumi wieje I dębowy huczy las! x3
Inna wersja tej piosenki:
Płonie ognisko i szumią knieje, Drużynowy jest wśród nas. Opowiada starodawne dzieje, Bohaterski wskrzesza czas.
O rycerstwie spod kresowych stanic, O obrońcach naszych polskich granic, A ponad nami wiatr szumny wieje, I dębowy huczy las.
Płonie ogień jak serca gorący, Rzuca w niebo iskry gwiazd. Jedna przeszłość i przyszłość nas łączy, Szumi wokół ciemny las.
W blasku iskier jawi się historia, Tyle zdarzeń miało barwę ognia. Przy ognisku zasiadły wspomnienia, Dziejów kraju uczą nas.
Już do odwrotu głos trąbki wzywa, Alarmując ze wszech stron. Wstaje wiara w ordynku szczęśliwa, Serca biją w zgodny ton.
Każda twarz się z uniesienia płoni, Każdy laskę krzepko dzierży w dłoni, A z młodzieńczej się piersi wyrywa, Pieśń potężna pieśń jak DZWON.
Gaśnie ognisko i szumią drzewa, Spojrzyj weń ostatni raz. Niech ci w duszy radośnie zaśpiewa, Że na zawsze łączą nas:
Wspólne troski i radości życia, Serc harcerskich zjednoczone bicia. I ta przyjaźń najszczersza, prawdziwa Którą Bóg połączył nas.
Szła dzieweczka
Szła dzieweczka do laseczka Do zielonego - ha, ha, ha Do zielonego - ha, ha, ha Do zielonego. Napotkała myśliweczka Bardzo szwarnego - ha, ha, ha Bardzo szwarnego - ha, ha, ha Bardzo szwarnego.
Gdzie jest ta ulica, gdzie jest ten dom Gdzie jest ta dziewczyna Co kocham ją. Znalazłem ulicę, znalazłem dom Znalazłem dziewczynę Co kocham ją. Lala, la, la, la, la, la
Myśliweczku, kochaneczku Bardzom ci rada - ha, ha, ha Bardzom ci rada - ha, ha, ha Bardzom ci rada. Dałabym ci chleba z masłem Alem go zjadła - ha, ha, ha Alem go zjadła - ha, ha, ha Alem go zjadła.
Gdzie jest ta ulica, gdzie jest ten dom Gdzie jest ta dziewczyna Co kocham ją. Znalazłem ulicę, znalazłem dom Znalazłem dziewczynę Co kocham ją. Lala, la, la, la, la, la
Jak żeś zjadła, to żeś zjadła To mi się nie chwal - ha, ha, ha To mi się nie chwal - ha, ha, ha To mi się nie chwal. Jakbym znalazł kawał kija, (Bo jak bym Cię w lesie spotkał) To bym cię wyprał - ha, ha, ha To bym cię wyprał - ha, ha, ha To bym cię wyprał.
Gdzie jest ta ulica, gdzie jest ten dom Gdzie jest ta dziewczyna Co kocham ją. Znalazłem ulicę, znalazłem dom Znalazłem dziewczynę Co kocham ją. Lala, la, la, la, la, la
Myśliweczek bardzo szwarny, Czarne oczka ma - ha, ha, ha Czarne oczka ma - ha, ha, ha Czarne oczka ma. A ta jego kochaneczka Łezki ociera - ha, ha, ha Łezki ociera - ha, ha, ha Łezki ociera.
Gdzie jest ta ulica, gdzie jest ten dom Gdzie jest ta dziewczyna Co kocham ją. Znalazłem ulicę, znalazłem dom Znalazłem dziewczynę Co kocham ją. Lala, la, la, la, la, la
Pocóż płaczesz, lamentujesz Moja dziewczyno - ha, ha, ha Moja dziewczyno - ha, ha,ha Moja dziewczyno? Wypłakałaś swoje oczka Nie miałaś o co - ha, ha, ha Nie miałaś o co - ha, ha, ha Nie miałaś o co.
Gdzie jest ta ulica, gdzie jest ten dom Gdzie jest ta dziewczyna Co kocham ją. Znalazłem ulicę, znalazłem dom Znalazłem dziewczynę Co kocham ją. Lala, la, la, la, la, la
Stokrotka
1. Gdzie strumyk płynie z wolna, Rozsiewa zioła maj, Stokrotka rosła polna, A nad nią szumiał gaj, Stokrotka rosła polna, A nad nią szumiał gaj, Zielony gaj.
2. W tym lesie tak ponuro, Że aż przeraża mnie, Ptaszęta za wysoko, A mnie samotnej źle, Ptaszęta za wysoko, A mnie samotnej źle, samotnej źle.
3. Wtem harcerz ją spotyka. „Stokrotko, witam cię, Twój urok mnie zachwyca, Czy chcesz być mą, czy nie?” "Twój urok mnie zachwyca, Czy chcesz być mą, czy nie? Czy nie, czy nie?
4. Stokrotka się zgodziła I poszli w ciemny las, A harcerz taki gapa [lub: a harcerz niedołęga] W pokrzywy wlazł po pas [lub: że aż w pokrzywy wlazł], A harcerz taki gapa [lub: a harcerz niedołęga] W pokrzywy wlazł po pas [lub: że aż w pokrzywy wlazł], Po pas, po pas [lub: w pokrzywy wlazł].
5. A ona, ona, ona, Cóż biedna robić ma, Nad gapą pochylona I śmieje się: ha, ha, Nad gapą pochylona I śmieje: się ha, ha, ha, ha, ha, ha.
Zadanie1
Zapytajcie rodziców, jakie piosenki śpiewali przy ogniskach?
