środa, 18 grudnia 2019

Koncert symfoniczny













0:50











Żarty muzyczne

"Duet kotów" Affabre Concinui


"Maszyna do pisania" Leroy Anderson



"Z uderzeniem w kocioł" Józef Haydn



Bernard Chmielarz "Etiuda rewolucyjna



Kwartet Obsession




Mnozil Brass




Affabre Concinui




Antonin Dvorak "Humoreska"




WALK OFF EARTH
"Hello"



"Somebody That I Use to Know"



"Rude"



"Closer"

wtorek, 17 grudnia 2019

Zespoły kameralne - wokalne i instrumentalne

Solistka - Anna Netrebko



Duet wokalny - Andrea Bocelli i Anna - Maria dell'Oste


Sekstet wokalny - The King's Singers



Tercet



Czym różni się altówka od skrzypiec?

Są podobnej, niemal identycznej budowy i należą do tej samej rodziny instrumentów smyczkowych. Mimo wszystko altówka jest nieco większa od skrzypiec, a także ma inny, łagodniejszy i głębszy ton gry. Trzyma się ją tak samo jak skrzypce, a jej struny są w stanie wydobyć z siebie dźwięki od c do a3. Sama altówka powstała na podstawie skrzypiec w okresie baroku, czyli pod koniec XVI wieku, jako wsparcie dla starszego z instrumentów. Dopiero od niedawna traktuje się altówkę jako samodzielny instrument i jej rola w orkiestrze stała się zdecydowanie ważniejsza i dziś często pisze się dla nich utwory solowe.



środa, 11 grudnia 2019

Wspólne kolędowanie

Dzisiaj w Betlejem

Gdy Śliczna Panna


Lulajże Jezuniu



Cicha Noc




Przybieżeli do Betlejem



Pójdźmy Wszyscy do Stajenki




Gdy się Chrystus rodzi





Jezus Malusieńki



Bóg się rodzi





W Żłobie Leży






środa, 27 listopada 2019

Popularne piosenki świąteczne




Czerwone Gitary "Dzień jeden w roku"




"Kto wie, czy za rogiem"



"Pada śnieg"



Feel "Gdy Wigilia jest"


Enej "Skrzypi wóz"



Varius Manx "Hej ludzie idą święta"





Margaret "Coraz bliżej święta"





Wham  "Last Christmas"




Shakin Stivens "Merry Christmas everyone"




Mariah Carey "All I want for Christmas is you"



Michael Buble "Santa Claus is comming to town"


Human Nature "White Christmas"


Dźwięki


wtorek, 26 listopada 2019

Janusz Korczak

Janusz Korczak (1878-1942) – postać nietuzinkowa. Lekarz, pedagog, wychowawca, publicysta, pisarz. Prekursor pełnego szacunku stosunku do dziecka. Nauczanie stało się całym jego powołaniem. Choć sam nie miał dzieci, stał się ojcem niezliczonej ilości cudzych dzieci. Jak mówił o sobie: “Za syna wybrałem ideę służenia dziecku i jego sprawie.” Wiedział, że nie wystarczy słuchać – trzeba przede wszystkim usłyszeć potrzeby dziecka.
Twierdził, że miejsce dziecka jest w towarzystwie jego rówieśników. Dążył do tego, by dzieci wymieniały się swoimi przekonaniami i dziecięcymi poglądami, aby podlegały procesowi wzajemnej integracji i akceptacji oraz przygotowywały się do dorosłego życia. Starał się zapewnić dzieciom beztroskie – co nie znaczy pozbawione obowiązków – dzieciństwo. Każde dziecko traktował poważnie i z każdym prowadził poważne dyskusje. Zginął razem ze swoimi wychowankami w obozie w Treblince podczas II wojny światowej. Oto najlepsze cytaty “króla dzieci”:

“Dziecko chce być dobre. Jeśli nie umie – naucz, jeśli nie wie – wytłumacz, jeśli nie może – pomóż.”

“Czym jest dziecko […]? Czym jest ta połowa ludzkości, żyjąca razem i obok nas w tragicznym rozdwojeniu? Nakładamy na nią brzemię obowiązków jutrzejszego człowieka, nie dając żadnego z praw człowieka dzisiejszego.”

“Pozwól dzieciom błądzić i radośnie dążyć do poprawy.”

“Dziecko ma prawo być sobą. Ma prawo do popełniania błędów. Ma prawo do posiadania własnego zdania. Ma prawo do szacunku.
Nie ma dzieci – są ludzie.”

“Szu­kaj włas­nej dro­gi.
Poz­naj siebie, za­nim zechcesz dzieci poz­nać. Zdaj so­bie sprawę z te­go, do cze­go sam jes­teś zdol­ny, za­nim dzieciom poczniesz wyk­reślać zak­res praw i obo­wiązków. Ze wszys­tkich sam jes­teś dziec­kiem, które mu­sisz poz­nać, wycho­wać i wyk­ształcić prze­de wszystkim.”

“Nie ta­kie ważne, żeby człowiek dużo wie­dział, ale żeby dob­rze wie­dział, nie żeby umiał na pa­mięć, a żeby ro­zumiał, nie żeby go wszys­tko troszkę ob­chodziło, a żeby go coś nap­rawdę zajmowało.”

“Dob­ry wycho­waw­ca, który nie wtłacza a wyz­wa­la, nie ciągnie a wzno­si, nie ug­niata a kształtu­je, nie dyk­tu­je a uczy, nie żąda a za­pytu­je – przeżyje wraz z dziećmi wiele nat­chnionych chwil.”

“Dla jutra lekceważy się to, co dziś [dziecko] cieszy, smuci, dziwi, gniewa, zajmuje. Dla jutra, którego ani rozumie, ani ma potrzebę rozumieć, kradnie się lata życia, wiele lat.”

„Kiedy śmieje się dziecko, śmieje się cały świat”






środa, 20 listopada 2019

środa, 30 października 2019

Ludwig van Beethoven

Ludwig van Beethoven


Urodził się w 1770 r. w Bonn w Nadrenii. Pochodził z muzycznej rodziny — zarówno jego dziadek, jak i ojciec byli śpiewakami na dworze elektora w Kolonii. Już w wieku 11 lat młody Ludwig poszedł w ich ślady i pracował jako organista, asystując swemu pierwszemu nauczycielowi, Christianowi Gottlobowi Neefemu. 




Ilustracja

Po śmierci matki i w obliczu choroby alkoholowej ojca opiekował się również dwoma młodszymi braćmi. W 1792 r. przeniósł się do Wiednia, gdzie został uczniem Józefa Haydna, zdobył sławę znakomitego pianisty i komponował liczne utwory w stylu klasycyzmu wiedeńskiego.






W odróżnieniu od wielu kompozytorów tamtego czasu nie szukał zatrudnienia na dworze, lecz działał jako wolny muzyk, wspierany przez zamożnych mecenasów. Zarabiał także publikując własne utwory, które zdobyły dużą popularność. Serią dzieł skomponowanych ok. 1800 r. — dwiema pierwszymi symfoniami, trzema koncertami fortepianowymi, słynnymi sonatami fortepianowymi m.in. Patetyczną Księżycową Beethoven stał się czołowym kompozytorem młodego pokolenia.






W 1802 r. spotkała go ogromna tragedia. Zaczął stopniowo tracić słuch. Ten niewyobrażalny dla muzyka dramat nie zniechęcił go jednak do twórczości. W poruszającym liście do braci pisał, że chce dalej żyć dla sztuki. Pod koniec życia ogłuchł zupełnie — z otoczeniem porozumiewał się na piśmie za pomocą „zeszytów konwersacyjnych” — a pomimo tego komponował najwspanialszą muzykę, jaką słyszał świat! W wyobraźni geniusza powstały takie przełomowe w historii muzyki utwory jak IX SymfoniaMissa solemnis, ostatnie sonaty kwartety fortepianowe.



Beethoven odziedziczył trudny charakter po ojcu. Impulsywny, szorstki w obejściu, z trudem dostosowywał się do etykiety wymaganej przez feudalne społeczeństwo. Nigdy się nie ożenił, spekulowano o jego związkach z wieloma kobietami, m.in. słynną „nieśmiertelną ukochaną”, do której pisał płomienne listy. Przeszkodą w zawarciu małżeństwa kilkakrotnie okazało się niskie urodzenie. Przez wiele lat prowadził sądową walkę z wdową po bracie Carlu o opiekę nad bratankiem, którego nadopiekuńczością doprowadził do próby samobójczej. Niewiele więcej względów miał dla muzyków, którzy wykonywali jego utwory. Szczególnie jego późniejsze dzieła okazywały się zupełnie nieczytelne. Sam Beethoven mówił o nich, że zostaną zrozumiane po 50 latach. I tak się stało. Gdy pewien skrzypek skarżył się na trudności techniczne jednego z kwartetów, Ludwig van Beethoven miał odrzec: — Co mnie obchodzą pańskie przeklęte skrzypce!. 






DLA ELIZY


SONATA KSIĘŻYCOWA



V SYMFONIA


ODA DO RADOŚCI


Pieśni żołnierskie

BOGURODZICA
wiek XIII
Pierwszym hymnem napisanym w języku polskim oraz najstarszą pieśnią religijną i bojową polskich rycerzy jest "Bogurodzica".
Jej początkowe zwrotki powstały prawdopodobnie w XIII wieku. W średniowieczu utwór ten pełnił funkcję hymnu państwowego. Oddziały polskie i litewskie wykonały go przed bitwą z Krzyżakami stoczoną pod Grunwaldem w 1410 r.






Idzie żołnierz borem, lasem
wiek XV
Za pierwszą polską pieśń wojskową uznaje się utwór "Idzie żołnierz borem, lasem". Kompozycja ta powstała najprawdopodobniej w 1444 r., w którym wojska polsko - węgierskie stoczyły pod Warną bitwę z armią turecką. Najstarszy zachowany zapis tej kompozycji pochodzi z 1597 r. Twórcy tekstu i melodii pozostają nieznani.





Do broni bracia; Pobudka krakusów
wiek XVIII
nAJBARDZIEJ ZNANE PIEŚNI xviii-wieczne nawiązują do powstania kościuszkowskiego, w którym męstwem i walecznością wykazali się kosynierzy - chłopi walczący kosami. Z tego okresu pochodzą utwory: "Do broni bracia" i "Pobudka krakusów"






Dalej bracia do bułata; Warszawianka z 1831r.; Bywaj, dziewczę, zdrowe; W krwawym polu srebrne ptaszę; Ostatni mazur; Marsz, marsz, Polonia
wiek XIX
W historii Polski był to czas zaborów i dwóch wielkich powstań: listopadowego (1830-1831) i styczniowego (1863-1864). W stuleciu tym powstało wiele pieśni o tematyce patriotycznej i wojskowej. Niektóre z nich nawiązywały do chwalebnych wydarzeń historycznych np. "Krakowiak kosynierów", "Śpiew krakusów"

Dalej bracia do bułata
 


Bywaj dziewczę zdrowe


W krwawym polu srebrne ptaszę



Ostatni mazur



Już zachodzi czerwone słoneczko; Piechota:Pierwsza Kadrowa; Pierwsza brygada; Ułani, ułani; Serce w plecaku; Czerwone maki na monte Casino; Szturmówka
wiek XX
Powstały pierwsze pieśni i piosenki opowiadające o życiu żołnierzy uczestniczących w walkach o niepodległość Polski m.in. w powstaniach śląskich i w powstaniu wielkopolskim oraz w I i II wojnie światowej. Opisywały one waleczność i męstwo polskich bojowników o wolność oraz podtrzymywały w wykonawcach i słuchaczach uczucia patriotyczne.


Już zachodzi czerwone słoneczko




Pierwsza brygada



Ułani, ułani



Serce w plecaku



Czerwone maki na Monte Cassino

METRUM




















środa, 23 października 2019

Rytmiczne zabawy

TATAIZACJA



c3






Z dziejów muzyki - klasycyzm

Cele zajęć:
Zaśpiewacie pieśń Mozarta "Alfabet", a także poznacie szczegóły z życia kompozytora,
scharakteryzujecie muzykę okresu klasycyzmu, 
poznacie pojęcia: "homofonia", "styl galant", "klasycy wiedeńscy"




KLASYCYZM

Epoka klasycyzmu to czas udoskonalenia wielu gatunków i form, takich jak sonaty, symfonie, koncerty i kwartety

Terminem muzyka klasyczna określa się różne style w muzyce europejskiej od baroku po współczesność, klasycyzm jednak to styl, który w muzyce wyznacza się mniej więcej od roku 1750 (roku śmierci Jana Sebastiana Bacha) do roku 1830. Wśród kompozytorów tego okresu jedno z najważniejszych miejsc zajął Wolfgang Amadeusz Mozart.


STYL GALANT
muzyka elegancka, lekka, przyjemna i łatwa w odbiorze


HOMOFONIA
rodzaj muzyki wielogłosowej, w której melodii głównej towarzyszy akompaniament

SYMFONIA
trzy lub czteroczęściowy utwór na orkiestrę.




Ilustracja


Wolfgang Amadeus Mozart, ur. 27 stycznia 1756 w Salzburgu, zm. 5 grudnia 1791 w Wiedniu) – austriacki (często spotyka się również określenie niemiecki) kompozytor i wirtuoz gry na instrumentach klawiszowych, którego twórczość związana była głównie z austriackim Wiedniem. Razem z Haydnem oraz Beethovenem zaliczany jest do trójki tzw. „klasyków wiedeńskich”. Uznawany za jednego z najwybitniejszych i najważniejszych twórców w historii muzyki.

Formy ABA i ABA1

Cele lekcji:
Na dzisiejszych zajęciach wykonacie śpiewankę ABA i poznacie znaczenie pojęć "forma ABA" oraz forma "ABA1"